پس از استقلال هندوستان، محمد علي جناح که در مسير انقلاب در کنار مهاتما گاندي و جواهر لعل نهرو قرار داشت پا دريک کفش کرد که مسلمانان هند بايد سرزمين مستقلي داشته باشند. هرچه گاندي تلاش کرد او را قانع کند که هند يک کشور متحد بماند و مسلمانان نيز در کنار ساير اقوام و مذاهب در مديريت هند نقش داشته باشند، محمد علي جناح نپذيرفت و بالاخره ايالت هاي مسلمان نشين هند تجزيه شدند و بنگلادش(پاکستان شرقی) و پاکستان را به وجود آوردند.
قصه ي پاکستان اما، داستاني شنيدني است. مسلمانان که هندوها را «نجس» مي دانستند، سرزمين مستقل خود را «پاکستان» ناميدند.
پاکستان اولين کشوري بود که حکومت آن «جمهوري اسلامي» نام گرفت.
(پس از پاکستان، به ترتيب نيجريه، ايران و افغانستان جمهوري اسلامي نام گرفتند). هندوستان اما، با جمعيتي چند مذهبي (به ترتيب جمعيتي هندو، مسلمان، جين، بودايي، مسيحي، سيک) صاحب حکومتي «سکولار»شد.
هندوستان «سکولار» امروز جزو نمونه هاي موفق دموکراسي در جهاناست و سال گذشته ي ميلادي در کنار برزيل بالاترين نمره ي رشد اقتصادي را به خود اختصاص داد .
از آن سو «جمهوري اسلامي پاکستان»-والبته بنگلادش پس از استقلال از پاکستان- نمونه اي از عدم تحمل و عدم مدار است. کودتا پشت کودتا وترور پشت ترور، صحنه ي سياست پاکستان را پر کرده است .ضياءالحق، ذوالفقارعلي بوتو را اعدام کرد .
حکومت نظامي ضياءالحق با ترور شدن ضياءالحق پايان گرفت !
پرويز مشرف با کودتاي نظامي نواز شريف را ساقط کرد و خودش با کودتايي ديگر به تبعيد رفت. بي نظير بوتو چند روز پيش از انتخابات ترور شد و ...
در صحنه ي اقتصادي نيز پاکستان وضعيت بهتري ندارد. در سيل اخير پاکستان، اگر نهادهاي بين المللي و دولت هاي خارجي به کمک پاکستان نمي شتافتند، دولت پاکستان توان مديريت اوضاع را به هيچوجه نداشت.
پاکستان ، کشور پاک ها ، پيشتاز «تقلب صنعتي» است :
در شهر صنعتي پاکستان اجناسي با مارک هاي معروف دنيا توليد مي شود!
علاوه بر اين پاکستان، پيشتاز«تقلب سياسي» است:
طالبان را تقويت مي کند و از جامعه ي جهاني (از آمريکا گرفته تا ايران) کمک مالي مي گيرد تا طالبان را سرکوب کند!
اين سناريوي کشوري است که وجه تمايز خود را از سرزمين مادري اش،«مذهب» مي داند.
No comments:
Post a Comment